کاندیداها شعارهایی که غیر قابل وصول میباشد به مردم تحمیل نکنند.

حدودچهل روزتا به صدا در آمدن آغاز تبلیغات و ناقوس ماراتن انتخابات مجلس شورای اسلامی زمان باقی است، فصل انتخابات، فصل شعارزدگی و تصویر سازی‌های بعضا محال برای پر کردن سبد رای کاندیداهاست است. تصویرها و شعارهایی که با واقعیت، بعضا فاصله ای بسیار دارند و این مهم، بخصوص در حوزه های انتخابیه کوچک، رنگ و بویی دیگر داشته تا جایی که می توان به گفته معروف، ادعا کرد که "گنجشک به جای قناری رنگ شده و به مردم قالب می گردد".

اگر چه شعارهای بی‌پایه و اساس و مبتنی بر هیجان زایی عمومی، همواره به عنوان تسکین کنندهٔ موقت به کار می‌آید و چه بهتر که در زمان تبلیغات انتخاباتی، نامزد‌ها از شعارزدگی پرهیز کنند. بخصوص ازآنرو که جامهٔ عمل نپوشیدن این شعار‌ها، تاثیری مخرب بر روی جامعه و افکار عمومی خواهد داشت.

گفتنی است هر چند کار به اینجا هم ختم نمی‌شود و گاهی شعارهای انتخاباتی از جیب دیگران حواله‌اش صادر می‌گردد از قبیل لوله کشی گاز یا آب شیرین و غیر ذلک برای فلان منطقه ظرف مدت بسیار کوتاه، هرچند که مبرهن است که دستورالعمل‌ها و تعهد و تامین اعتبار عملیات‌های عمرانی و فرهنگی و غیره توسط دولت و ابلاغ آن به وزارت‌های مختلف طبق جدول زمانبندی امری مشخص و از پیش تعیین شده است.

اینکه یک روستا به بخش و یا بخش به شهرستان و… ارتقا یابد هر چند می‌تواند جوانب مثبتی را به همراه خود بیاورد ولی اینکه به جای پرداختن به مشکلات ریشه دار همین روستا‌ها و بخش‌ها و شهرستان‌ها در شعار‌ها و برنامه‌های انتخاباتی با این پاشنه آشیل احساسی مردم بازی کرده و قول غیر قابل وصول داده شود امری بسیار ناپسند است.

کسی منکر این قضیه نیست که سرکشی به حوزه‌های انتخابیه و بررسی مشکلات آن جزو وظایف هر نماینده‌ای می‌باشد مع هذا بعضی‌ها (من و شما و به طور کلی مردم) وکالت مجلس را با شورای محلی اشتباه گرفته‌اند و باز هم می‌خواهند بگیرند.

آن‌ها انتظار دارند که نمایندهٔ آن‌ها در جهت رفاه و آسایش مردم آن حوزه کوشش نماید و امکانات رفاهی موکلین را افزایش دهد و در مجموع وکیلی را خوب و موفق می‌شناسند که در این نوع کار‌ها موفق باشد.

درحالی که این طرز طلقی جزو وظایف مربوط به نماینده مجلس نیست بلکه چنان که تمرکز نماینده تنها صرف چنین اموری شود او را از وظایف اصلی که اعمال حاکمیت از طریق قوه مقننه است باز می‌دارد.

نماینده مجلس شورای اسلامی، پس از انتخاب شدن توسط مردم به نمایندگی، دیگر نماینده‌‌ همان حوزه انتخابیه نیست! بلکه نماینده ملت ایران است و باید خواسته‌های ملی و مطالبات ملی را پیگیری کند.

«قانون» را به نحوی که سود آن به منطقه و حوزهٔ انتخابیش برسد را تصویب کند و بر اجرای آن‌ها با تمامی تلاش و تکلیف خود «نظارت و پیگیری» نماید.

لذا انتظاری که از نمایندگان محترم می‌رود این است که فارغ از هر جهت گیری سیاسی، نماینده همهٔ قشر‌های مردم باشد و پس از گرفتن آرای مطلوب به جرگه طیف خاموش خانه ملت نپیوندد.

نماینده‌ای نباشد که نه نطقی می‌کند نه تذکری می‌دهد و در زمان حضور در جلسات و کارگروه‌های کمیسیون‌های مربوطه مشغول فعالیت‌های خارج از چاچوب وظایف و مسئولیت است.

مردم شایسته نماینده‌ای هستند علاوه بر تمرکز کامل بر وظایف اصلی خود آنقدر با درایت و متفکرانه عمل کند که در بزنگاه‌های حساس تصمیم گیری، مجلس را تحت تاثیر عقلانیت و تدبر و دیانت خود قرار دهد.

زمان اینکه شاهد باشیم نمایندگان بخواهند با روش‌های تبلیغاتی انتخاباتی و وعدهٔ نادرست بر روی صندلی‌ها ی سبز مجلس تکیه بزنند و فقط با وعده‌های معیشتی که اکثرا دور از دسترس هستند بخواهند رای مردم را به سمت خود بیاورند به سر آمده است و نمایندگان درعمل باید بپذیرند راستگویی، رستگاری به ارمغان می‌آورد، باشد که هیچ وقت اخلاق فدای سیاست و قدرت نشود.